Όλη μου η ζωή είναι...στιγμές !

Και μόνο η παρουσία του χριστουγεννιάτικου δέντρου μέσα στο σπίτι..προκαλεί αναστάτωση ! Τόσες χιλιάδες σκέψεις και συναισθήματα λες και δεν έχεις ζήσει αυτή την ίδια στιγμη ξανά και ξανά...Κάθε φορά σχεδόν μοιραία αναμέσα στις σκέψεις αυτές τρυπώνει η ασθένεια που λέγεται...ΣΥΓΚΡΙΣΗ ! Και ναι..δεν μπορώ να το αποφύγω. Και ναι..ισως τελικά να με αναγκάζω να υποφέρω το μαρτύριο αυτό με τον ίδιο πάντα φόβο, πως περσυ τα κατάφερα καλύτερα...

Όπως και να έχει όμως, εσύ είσαι πάλι εδώ να κυριαρχείς στο μυαλό μου και εγώ να σε αναζητώ περισσότερο απο κάθε άλλη φορά! Σκληρό ναρκωτικό που ελέγχεις τις ανάγκες μου..Παλεύω με τα πρέπει και τα μη να ξορκίσω την γαλήνη στην ψυχή κάθε που κοιμάμαι την αγκαλιά σου..


Είναι στιγμές, που επιτρέφεις στο μυαλό μου
μεσα απ το χθες, να κυριεύεις το παρόν μου..
Χωρίς να φταίς γίνεσαι λάθος ολο δικό μου
και οι ενοχές που σ αγαπώ κάποιες στιγμές
χωρίς να φταις...

Είναι στιγμές, που η αλήθεια μοιάζει ψέμα
Είναι στιγμές, που δεν μπορώ χωρίς εσένα
Είναι στιγμές, που σε ζητώ απεγνωσμένα..

Είναι στιγμές, που η αλήθεια μοιάζει ψέμα
μέσα μου δες,ειμαι μισή χωρίς εσένα
Μνήμες παλιές, σ' αναζητούν απεγνωσμένα
Όλη μου η ζωή είναι στιγμές..!

Που να γείρω.....

Inner Thoughts...

Me and my loneliness..
I am alone..
Oh God...i'm lonely !?

Thank MY God..i'm lonely...

Ουράνιο τόξο ψυχής !

Όταν τα συναισθήματά μου γίνονται λέξεις..ολοκληρώνομαι!
Βιάζομαι να σου πω για όλα αυτά που ανακατεύονται μέσα μου..Ξέρω πως σε λίγο θα χαθώ στην σκέψη εκείνη που πέρασε αστραπιαία, έγινε χρόνια, πήρε μορφή και χρώμα και ξαφνικά ξαναγύρισε κουρασμένη στην αρχική της θέση κάνοντας με ακόμα να αναρωτιέμαι...
Πρόλαβα να το πω ή απλά το σκέφτηκα ??

Σκάω το πρώτο χαμόγελο και επιβεβαιώνεται η ρήση οτι το μυαλό πολλές φορές παίζει παιχνίδια μαγικά! Χτυπούν την πόρτα του μυαλού φωνές και μουσικές. Βγάζουν ήχο γλυκό και λησμονημένο..Κι όταν η μουσική γίνει ένα με το σώμα σου, τότε το ξέρεις καλα..το ταξίδι στο όνειρο μόλις ξεκίνησε! Πόσο κρατάει? Ποια η ομορφιά του? Ποιο συναίσθημα θα διαλέξεις για συντροφιά? Όλα εξαρτώνται απο την διάθεση σου να δεις ή την φαντασία ώστε να δημιουργήσεις δρόμους εκεί που όλα δείχνουν πως οδηγούν σε αδιέξοδο..

Κι όταν πέφτει βόμβα στα βάθη του μυαλού σου..κάτι μουρμουρίζεις, κάτι συνωμοτείς και κάτι καλωσορίζεις! Αυτό που περίμενες και ήρθε να σε βρει, να σε βουτήξει σε μια θάλασσα εκρήξεων και αισθήσεων! Φοράω τα αγαπημένα μου ρούχα, χορεύω σε μια άλλη διάσταση και ανοίγω διάπλατα τις πύλες της καρδιάς..

Τρέχω ή μένω ακίνητη? Σκαλώνει το μυαλό σε αυτά που πέρασαν και σε αυτά που προσμένεις να φανούν. Οι σκιές διαδέχονται η μια την άλλη δίχως να προλάβεις να τις καταγράψεις. Σε κοιτούν βαθιά στα μάτια, σου λένε τα κρυμμένα μυστικά τους και εξαφανίζονται. Δεν σε νοιάζει γιατι. Δεν ρωτάς. Περιμένεις εκεί σταθερά να βλέπεις το σύμπαν να στροβιλίζεται μπροστά σου..

Τρέχουν οι μνήμες μου βασανιστικά γρήγορα..Ονειρεύομαι δυνατά! Λατρεύω τις εμμονές μου..Σε κάνουν να υπάρχεις δίπλα μου! Σε βλέπω καθαρά, ακούω την ανάσα σου, ταξιδεύω στα μάτια σου..σε αγγίζω ξανά και πεθαίνω! Δεν έφυγες ποτέ. Πάντα εδώ θα γυρνάς..

Έμπνευση είναι η κορυφαία στιγμή της απόλυτης διαύγειας..Παραίσθηση είναι η κρυφή αλήθεια, ο μεγάλος πόθος και η ματωμένη αλήθεια!

Με ζαλίζει η απουσία σου και πονάει η άδεια μου αγκαλιά..
Η σύνδεση κόπηκε...

Μοναξιά μου ΟΛΑ !

...Στις συννεφιές του Σεπτεμβρίου συνηδητοποιώ οτι τέλειωσε ένα καλοκαίρι που πέρασε(?) και δεν ακούμπησε! Προσπαθώ να ανασύρω τις μαγικές καλοκαιρινές στιγμές αλλά δεν υπάρχουν. Κάτι θολές αναμνήσεις μιας άλλης εποχής μου θυμίζουν καταναγκαστικά έργα παρά θερινές απολαύσεις γεμάτες χρώματα και γαλήνη.

Τρομάζω στην σκέψη οτι θα έρθει εκείνο το πρωινό ξύπνημα που σου αλλάζει την ζωή, σε γεμιζει ερωτηματικά και σου φανερώνει την ουτοπία που το ονομάζεις ζωή ! Ή μήπως ήρθε και δεν το έχω καταλάβει πάλι ?

Περίεργα παιχνίδια παίζει το μυαλό τον τελευταίο καιρό και δεν έχω ούτε την διάθεση ούτε την υπομονή να ασχοληθώ,να βρώ μια λύση, να ανασυνταχθώ..Έγινα ένα με το ρυάκι που παρασέρνει στο διάβα του φύλλα και πέτρες και αφήνομαι στην ορμή του και άλλοτε στην γαλήνη του.Δεν είμαι εγώ αυτή !

Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της μεγάλης μου μελαγχολίας.. Έτσι και φέτος βρέθηκα στην ίδια ξαπλώστρα , με την ίδια ανάκατη ψυχή , με τα ίδια θλιμμένα μάτια να κοιτώ πέρα απο το άπειρο..ανήμπορη να κουνήσω , να μετρηθώ , να πάρω αποφάσεις.

Και έτσι, συνεχίζω να ζω σε ένα σώμα κούφιο, που συνεχίζει να περιφέρεται ανάμεσα στην φθορά και την αφθαρσία..ανίκανο να αισθανθεί...ερμητικά κλειστό να απολαύσει. Δεν υπάρχουν δάκρυα να ηρεμήσουν την ψυχή. Αυτή είναι η τιμωρία μου για την πληθώρα συναισθημάτων που με κατακλύζουν χρόνια τώρα. Είναι η συναισθηματική κενότητα το τίμημα μιας ζωής γεμάτης κύκλους και συνεχούς αναζήτησης. Είναι εκείνο το παιχνίδι που δεν το ξέρεις.. μα χύνεσαι μαζί με τους άλλους που γνωρίζουν , να συμμετέχεις κι εσύ και ελπίζεις να μάθεις παίζοντας. Όσο απολαυστική είναι η διάρκεια του παιχνιδιού , είσαι γεμάτος και ευτυχισμένος. Όσο ξεμένεις απο αντοχές το παιχνίδι αλλάζει μορφή και σε κουράζει, δεν σε γεμίζει πια και αναρωτιέσαι πως και πότε ξεκίνησαν όλα αυτά. Είσαι εσύ που επέλεξες να το ζήσεις ή δοκιμάστηκες κι εσύ στον κεντρικό ρόλο ενός έργου που ανεβάζει παραστάσεις και μοιάζει τόσο με την ίδια σου την ζωή που δεν ξεχωρίζεις πια...ποια η αλήθεια..ποιος ο σκοπός...και τι γίνεται μετά !

Να προλάβω να τα πω θέλω, να μην τα αναιρέσω , να μην προλάβουν πάλι και αλλάξουν σχήμα,χρώμα και φωνή. Ο,τι δεν μας νοιάζει γίνεται λέξεις ? Κι ότι μας τρομάζει ? Κρύβεται ?

Ξέχασα να με αγαπώ ! Έμαθα οτι άλλος πρέπει να το κάνει για μένα, μόνο έτσι νιώθεις πλήρης λένε..Χάθηκα στην διαδρομή, κάτι έψαχνα, κάτι μου έλειπε.Δεν ξέρω τι βρήκα τελικά. Συνάντησα πολλά, με μπέρδεψαν οι φωτεινές ταμπέλες, . Τρέχω τρέχω να προλάβω αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς. Βλέπω τον κόσμο να στροβιλίζεται εμπρός μου..Μοιάζει κωμωδία.. να κλαίς ή να γελάς ?

Θέλω να προλάβω να ζήσω όλα όσα δεν μπορώ να αντέξω...

Whatever works...

...και έτσι όλα έχουν αρχίσει να κυλάνε, άλλοτε με ρυθμούς τρομακτικά γρήγορους κ άλλοτε με ταχύτητες χελώνας !
Είχα πει πως δεν θα μπορούσα να αντέξω τόσες αλλαγές μαζεμένες.Ήθελα να τις γευτώ όλες μια μια ξεχωριστά, να νιώσω τα συναισθήματα, που θα μου δημιουργούσε η κάθε αλλαγή,να ποτίζουν την ψυχή μου με γέλια και δάκρυα.. Δεν ήρθαν όμως έτσι όπως τα υπολόγιζα ή όπως τα ζήτησα να γίνουν. Και συνήθως αυτό δεν γίνετε ? .. Κι έτσι, δέχθηκα τις αλλαγές άλλες μοιρολατρικά, άλλες απαθέστατα και άλλες με την αγωνία και τον ενθουσιασμό που με κυριεύει σε κάθετι καινούριο! Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως να είναι καλύτερα να δέχεσαι τις βόμβες όλες μαζί! Δεν προλαβαίνεις να τις μετρήσεις και πάντα πιστεύεις οτι η επόμενη θα είναι χειρότερη απο την προηγούμενη. Όπως και να έχει,για μια ακόμα φορά οι εξελίξεις ρούφηξαν την ενέργεια μου,με κούρασαν,τίναξαν την αδρεναλίνη μου στα ύψη,με γέμισαν με σκέψεις και συναισθήματα...
Χαμογελάω κρυφά καθώς συνηδειτοποιώ οτι είμαι τελικά άνθρωπος της υπερβολής! Δεν υπάρχουν ενδιάμεσα στάδια για μένα.. Ή θα τρέχω πανικόβλητη να προλάβω τις εξελίξεις ή θα βουλιάζω στον καναπε της μοναξιάς μου, παρακαλώντας τον μορφέα κάθε φορά να με βυθίσει στον κόσμο των αισθήσεων και των παραισθήσεων...

Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω την ρήση ΄΄ Κάθε εμπόδιο για καλό''.. Δεν αναφέρεται αποκλειστικά σε αυτό καθαυτό το εμπόδιο, μα σε κάτι άλλο που κινεί ολόκληρο το σύμπαν και το κρατάει ζωντανο... η εναλλαγή! Οταν γίνει κάτι κακο ψάχνουμε να βρούμε το καλό ( ή αλλιως το λιγότερο κακο! ) για να εφησυχάσουμε μάλλον την συνείδηση μας και να προλάβουμε τον πανικό των επιπτώσεων.. Η χαρά και η λύπη, η ζωή και ο θάνατος..διαδοχικά τόξα του ίδιου κύκλου..λυπούμαστε για αυτό που μέχρι χθες ήταν η χαρά μας...! Οτι τελειώνει κάτι αλλό αρχίζει... ότι κερδίζουμε κάτι άλλο χανουμε..

Μέσα στην τρέλα του μυαλού και της μοναχικότητάς μου με ανακαλύπτω,με δοκιμάζω, με τσαλαπατώ και με ομορφαίνω..

Καλοκαιρινές ανακατατάξεις !

Είναι μαγική η στιγμή που βιώνεις όταν, αυτό που έχεις φανταστεί σε στιγμές δικές σου μοναδικές να παίρνει σάρκα και οστά. Να παίρνει χρώμα, να σου προσφέρει αναπνοές, να σε εξιτάρει και να σε ανταμοίβει για όλα όσα κόπιασες και εξαντλήθηκες για να πετύχεις.. Αυτά ήταν τα συναισθήματά μου όταν άνοιξα επίσημα τα φτερά μου για το νέο, άγνωστο μέλλον κάτω απο το άγρυπνο βλέμμα μιας καλοκαιρινής και θερμότατης νύχτας !

Πάντα μου άρεζε η πρόκληση. Έχω βάλει τον εαυτό μου άπειρες φορές σε δοκιμασίες παραφροσύνης, συναγωνισμού και πίεσης είτε για προσωπικό όφελος ή απλά για να γεμίσει ο χρόνος με ένταση !

Μέσα σε όλη αυτή την διαδικασία είδα και άκουσα πολλά πράγματα. Για ακόμα μια φορά μέτρησα λάθος τα μεγέθη μιας φιλίας, ενός έρωτα και μιας συγγένειας. Όλοι μου πρόσφεραν κάτι μικρό ή μεγάλο, κι όταν τα αξιολόγησα τελικά τρόμαξα με τις προσδοκίες μου! Πόσο λάθος ψυχολογώ ακόμα τους ανθρώπους.. Απορώ αν ποτέ μάθω πόσα και ποια συναισθήματα πρέπει να επενδύω σε αυτούς που με περιβάλουν κάθε φορά..
Είναι μεγάλη ήττα να είσαι βέβαιος για κάποιες συμπεριφορές και τελικά να εισπράττεις ..αδιαφορία? ζήλια? μιζέρια? ψευτιά? κακία? Έτσι κι αλλιώς βάλτωνα σε μια ανούσια έως ανύπαρκτη ψυχικά κατάσταση. Σχεδόν αδιαφορώ πια.. Είπαμε, είμαι άνθρωπος των άκρων και το έχω αποδείξει αφού πρώτα δώσω τα στίγματά μου !

Και σε μια τέτοια πολύπλοκη, πολύπλευρη και πολυσύνθετη διάθεση ήρθε το γνωστό,γνώριμο,παλιό και μισητό αδιέξοδο ! Είναι το μυαλό μου μίλια μακρυά και δεν έχω ασχοληθεί με την απρόσμενη αλλαγή που έρχεται με ταχύτητες Formula 1 απλά ζήτησα λίγο χρόνο, να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη , ίσως και να διεκδικήσω ακόμα μια παράταση. Εσύ όμως έχεις ήδη φύγει, το βλέπω στα μάτια σου και στην βαριά ψυχή σου. Δεν χωράνε τα συναισθήματα λες εφόσον δεν θα αλλάξουν και δεν είναι η αφορμή... Δεν θα καταλήξει πουθενά και εγώ καταβάθος θέλω να ουρλιάξω οτι θέλω να προσπαθήσω ξανά σε νέα βάση, αλλά ευτυχώς σωπαίνω.Δεν έχω να πω κάτι. Τα ξέρεις ήδη. Προσπαθείς να με προστατεύσεις και να με σπρώξεις να δημιουργήσω ότι πιο πολύ αγαπάω..
Χωρίς εσένα....ΖΩΗ ΜΙΣΗ ! Προς το παρόν όμως κάνω οτι δεν καταλαβαίνω , δεν νιώθω , δεν έφτασε το τέλος και άλλα τέτοια παραπληγικά !

Και έτσι λοιπόν μέσα σε ένα μήνα κατάφερα να αλλάξω ριζικά την στάση ζωής μου. Καλό ή κακό θα φανεί στην διάρκεια.. Σημασία έχει πως όλα μου τα συναισθήματα είναι σε υπερθετικό βαθμό και ξεχυλλίζουν καθημερινά απο την καρδιά μου..

Ανοίγω τα φτερά μου και κοιτώ ένα καταγάλανο καθαρό ουρανό :)

Μύρισε αλλαγή :D

Οι πιο δημιουργικές ιδέες τελικά γεννιούνται στις πιο νεκρές στιγμές! Λίγο πριν ο λήθαργος ποτίσει τα εγκεφαλικά μου κύτταρα , μια ιδέα αστραπή ανατρέπει μέσα σε λίγες μόνο μέρες όλο το σκηνικό. Είμαι άνθρωπος της υπερβολής και το αποδεικνύω κάθε φορά και πιο έντονα ! Εξάλλου σαν την ένταση και την δράση ΔΕΝ ΕΧΕΙ !

Έτσι λοιπόν πέρασα την απέναντι όχθη σε καιρούς που οι πρίγκιπες έχουν πεθάνει και τα αστεία πάγωσαν για τα καλά.
Χμ, που ξέρεις όμως..ίσως μερικές ευκαιρίες να βρίσκονται στο ίδιο σημείο με τις λάσπες, την μιζέρια και την ματαιοδοξία. ( see Blood Diamond ).

Ευτυχώς έγραψα σε ένα χαρτί όλα τα συναισθήματα της στιγμής, σαν ενέχυρο ακόμα πιο σημαντικό απο αυτά τα συμβόλαια των τραπεζών . Είδα πολλές φορές να το κρατάω στα χέρια μου και να μου χαράζει δρόμους και να μου διαλύει σύννεφα...

Η στήριξη που δέχεσαι απο δικούς σου ανθρώπους την πιο κατάλληλη στιγμή , χωρίς καν να ομολογήσεις την ανάγκη και να το ζητήσεις , είναι κάτι παραπάνω απο ανεκτίμητη !
Είναι εκείνη την ώρα ο καθρέφτης της ψυχής σου... Ότι έδωσες το παίρνεις πίσω, επιβεβαιώνοντας τον κανόνα οτι έδω είναι ο παράδεισος και η κόλαση. Ζούμε ότι μας αξίζει ή και οτι διεκδικήσουμε...

Ο αγώνας σχεδόν δεν ξεκίνησε , αλλά στο μυαλό μου είναι ήδη τελειωμένος και το αποτέλεσμα μαγικό !
Είναι κομμάτι της ψυχής μου φτιαγμένο με πολύ γούστο και αγάπη :):):)

Μοναξιά...ελευθερίας !

Έχω αρχίσει να φθείρομαι με τα συνεχή παιχνίδια του μυαλού..Γίνομαι αυστηρή με τους ανθρώπους γύρω μου..Δεν ξέρω πόσοι θα μείνουν στο τέλος. Και πόσο αιματηρό θα είναι αυτό το τέλος..

Φέτος η ακολουθία λειτουργεί καταλυτικά μέσα μου. Λες και ψάχνω εχθρούς να επομιστούν τα λάθη μου, να έχουν εκείνοι το φταίξιμο. Με πνίγει η μοναξιά μου που τόσο πολύ έχω επιμείνει να σταθεί δίπλα μου. Τι απ όλα φταίει ? Ισως είναι αυτό που δεν έχουμε και θέλουμε για να γεμίσει τα κενά μας. Ίσως είναι αυτό που ήδη έχουμε και το θεωρούμε πια μεγάλη συνήθεια και έχει χάσει την λαμπρή του εικόνα..
Οι παρέες που επιλέγεις έχουν μεγάλη αξία γιατι απο αυτές αργά ή γρήγορα θα επηρεαστείς. Άλλοτε θα σε γεμίζουν χαρά και στιγμές αγάπης και άλλοτε θα θυμίζουν την απώλεια και την λύπη σου. Όλα εξαρτώνται απο το τι εσύ θα επιλέξεις να δεις ή να κάνεις..

Και έρχονται εκείνες οι φριχτές στιγμές αλήθειας να σου επιβεβαιώνουν τον κανόνα..
Κανένας και τίποτα δεν θα νοιαστεί για σένα περισσότερο από σένα..
Γιατί όσα περισσότερα δίνεις ακόμα περισσότερα θα απαιτούν απο σένα..
Γιατί το να μπεις στην μυστική συνωμοσία είναι εύκολο αλλά το κόστος των υπόλοιπων ημερών είναι αργός θάνατος..
Γιατί δεν υπάρχει το άλλο σου μισό όσο κι αν το αναζητάς, αυτό που μένει είναι να το αποδεχτείς και να ολοκληρώσεις την δική σου μισή τελειότητα..
Γιατί όταν η αυτοπεποίθηση έχει πέσει σε λήθαργο, ότι και να κάνεις θα σου μοιάζει τουλάχιστον τραγικό...
Το ψυχολογικό τέλμα έχει γεύση γνώριμη,παλιά αγαπημένη..
Ο χορός των σκιών σε μια τελετουργία γεμάτη λύπη,θυμό,μοναξιά,ερωτηματικά και απόγνωση !

Μήπως είναι και αυτός ένας απλός τρόπος να μετρήσεις τον εαυτό σου ? Μην ξεχνάς πως, δεν είχες αρκετά ''θέλω'' ώστε να κυνηγήσεις αυτή την ψευδαίσθηση ,μόνο λίγο εσωτερικό χρόνο να ποτίσει το μυαλό με ησυχία και περισυλλογή..

Καλή Ανάσταση ψυχών !

..What's next ?

Καθώς για ακόμα μια φορά, η μουσική γεμίζει τις σκέψεις και τους τέσσερις τοίχους, έρχονται ακατέργαστες οι μνήμες που κύκλωσαν μια σειρά στιγμών..

Δεν λέω, τρόμαξα κι εγώ με τον αριθμό εκτός ορίων αλλά πιο πολύ με προβλημάτισε το μέλλον αν συνεχιστεί χωρίς έλεγχο. Οπότε την ίδια στιγμή ο χαρακτηρισμός ''αφρός'' ήταν κάτι παραπάνω από απλή σύμπτωση..

Βέβαια, η εκδίκηση πονάει ακόμα πιο πολύ όταν σου συμβαίνει το ίδιο με αυτό που είχες προκαλέσει..Και ακόμα χειρότερα όταν ''τυχαία'' σου αποκαλύπτεται...

Με ότι ασχολείσαι αυτό θα μεγαλώνει.. Το είδα το μήνυμα, έφτιαξε το μυαλό σκηνικά.. γέμισε με περιέργεια και απορίες, αλλά ευτυχώς έζησε μόνο για εκείνη την στιγμή και μετά χάθηκε.Το παράτησα έτσι μισοφαγωμένο στον κάδο ανακύκλωσης!

Τα χρώματα που βλέπει η ψυχή είναι μια μοναδική εμπειρία κάθε φορά αλλά για πόσες φορές ακόμα πια ? Μου έκανε εντύπωση οτι δεν υπάρχουν χρώματα για κάθε σκηνοθέτη. Ίσως είναι αυτό που υποσυνείδητα έχει ανάγκη να δει κάποιος..Πάντως η ένωση γαλαξία σε 3D έκδοση παραμένει ένα συναρπαστικό παιχνίδι αισθήσεων !

Αρκεί ένα session να σε επαναφέρει στις πρώτες θέσεις ? Και τι είναι αυτή η μανία με τον μιμιτισμό ? Μια κακή αντιγραφή είναι πάντοτε αστεία αλλά αρχίζω να μην γελάω πια..Φυσικά και μπορείς να επιλέξεις να γίνεις offline αλλά αν είναι αυτό το μόνο που μπορείς να κάνεις τότε θα βγει και εκτός σύνδεσης η ίδια σου η ζωή με μαθηματική ακρίβεια...pathetic !

Φροντίζω να είναι τα όνειρα φιλόδοξα και μεγάλα αλλά δεν ήξερα πως είμαι τόσο κοντά στην πηγή. Όσο ο ενθουσιασμός είναι στα ύψη μπορούν να γεννηθούν και μεγάλες ιδέες ! Εξάλλου στην πορεία της ζωής βρίσκεις τι είναι αυτό που σου ταιριάζει.Έχει γεμίσει το σώμα μου με lyrics και παραισθήσεις..

Επιτέλους άρχισε ο χρόνος να μετράει καλοκαιρινά !

Κάνε ψυχή !

Πάλι εσύ ? Πάλι εδώ τριγυρνάς ? Θυμίζει ουτοπία αυτό το παραμύθι που με κόπο προσπαθώ να αποθηκεύσω στη μνήμη.. Εσύ δεν θα φύγεις ποτέ απο την συνήθεια μου..Θα γίνεις η δεύτερη ζωή μου, θα με αφοπλίζεις καθώς εισχωρείς στην σκέψη και στο κρεβάτι μου..'Οσο σε αφήνω να υπάρχεις, θα πεθαίνω στην αγκαλιά σου..

Ότι δεν μας νοιάζει γίνετε λέξεις, ότι μας πονάει κρύβεται.. Το ξέρω, αντιδρώ σαν εκείνα τα άπειρα χρόνια αλλά το ένστικτό μου είναι πολύ καθαρό απο την πρώτη επαφή σχεδόν κάθε φορά. Απορώ γιατι προσπαθώ να με πείσω για το αντίθετο.. Παίζω με την τρέλα και ψάχνω δικαιολογίες να κερδίσω λίγο χρόνο πριν εγκαταλείψω.

Μήπως πρέπει να αρχίσω να αναθεωρώ τις ''ιδανικές'' αυτές χημείες που αρχίζουν να βαραίνουν ? Ευτυχώς δεν επηρεάστηκα και άκουσα εκείνα τα remix που με κάνουν να χορεύω σε καταιγισμό τέτοιον που κάθε bit είναι και μια μεταφόρα σε χρόνο και σε τόπο γεμάτο χρώματα και φαντασία !

Πρέπει να λύσω ξανά τα σχοινιά της περιπλάνησης. Θέλω οι άνθρωποι να μου προκαλούν δέος ! Είναι ωραίες οι άγκυρες αλλά έχουν χρονικό περιορισμό αλλιώς σαπίζουν οι αντοχές.. Μυρίζει ελπίδα για συναίσθημα !

Looking For You !

Δεν μπορεί..θα το νιώσανε κι άλλοι...

Πόσο παραπάνω κακό μπορείς να κάνεις σε ένα σώμα νεκρό ?
Πόσο πιο βαθιά μπορείς να βάλεις ένα μαχαίρι σε μια ήδη ματωμένη καρδιά και ποιο το όφελος πια?
Σκότωσες οτι μπορούσες...Ρούφηξες όση ενέργεια είχα και τωρα τι ? Έρχεσαι να πάρεις και τα τελευταία κομμάτια ψυχής και αξιοπρέπειας...
Τόση απληστία πια που μπορείς να την χωρέσεις ?

Το απόλυτο μηδέν ξανά..Εκεί που το κοντερ κοντεύει να γράψει έστω και ένα χιλιόμετρο ανάσας, απρόσκλητα εμφανίζεσαι και το μηδενίζεις ξανά..Το απόλυτο τίποτα..

Αδιάφορο το βλέμα μου πια, προσπαθεί να επιβιώσει...Αδιάφορη η καρδιά μου πια προσπαθεί να συγκροτηθεί...Αδιάφορη η ψυχή σε ένα σώμα άδειο και πικραμένο...

ΒΟΥΒΕΣ ΚΡΑΥΓΕΣ ΑΓΩΝΙΑΣ...

Αντίο αγάπη μου ....

Ένας κύκλος κλείνει, όταν.. έχεις πει αυτά που τις νύχτες παραμιλούσες στο άδειο κρεβάτι, όταν...έχεις κάνει αυτά τα κρυφά και τα φανερά που η ψυχή σου λαχταρούσε, όταν...έχεις αφήσει τα συναισθήματα να πλημμυρίσουν την καρδιά σου,το μυαλό σου,τις στιγμές σου και την ζωή σου ... Κι όταν έρθει εκείνη η ώρα που σημάνουν καμπάνες στα μέσα σου, το ξέρεις καλά .. ο χρόνος κυλάει πια αντίστροφα εναντίον σου ! Εσύ και οι αποφάσεις σου για μια ακόμα φορά ...

Θλίψη ! Αυτό περιβάλλει το σώμα μου και την καρδιά μου. Θλίψη, για έναν μάταιο αγώνα με αναγκαστικό τέλος. Μόνο που αυτή την φορά δεν μετράμε απλά ήττες, αλλά συντρίμμια ψυχής που στέκουν εκεί σκορπισμένα γεμάτα χώμα και αίμα .. Δεν τα καταμέτρησα, αλλα σίγουρα κάποια λείπουν...Είναι εκείνα που πήρες μαζί σου φεύγοντας..Σε εκείνο το ταξίδι που υποσχέθηκες να είναι το τελευταίο, χωρίς ανούσια πισωγυρίσματα...

Μηδένισε πάλι ο χρόνος... Πέτρωσε πάλι η καρδιά... Άδεια ψυχή σε ένα σώμα κούφιο.. Που έχω βάλει εκείνες τις μάσκες που μεταμορφώνουν το κοινωνικό προφιλ ? Πρέπει να τις βρω να γλυτώσω από την φυλακή των ερωτήσεων και της συμπόνοιας... Δεν χρειάζομαι τον οίκτο σας..Μπορώ να καταρρεύσω και χωρίς τα ψεύτικα λόγια σας...

...Θυμάμαι πόσο λυτρωτικά είναι τα δάκρυα ! Πόσο γαληνεύουν την ψυχή ... Έχουν περάσει χρόνια πια.. και έχω ξεχάσει εκείνο το κύμα πόνου που ελευθερώνεται ενώ μάχεσαι να πάρεις ανάσα...Κλαίει όμως η ψυχή και αυτό είναι σχεδόν αυτοκαταστροφικό...

Και έτσι, από κάπου πρέπει να ξεκινήσω..Αφαιρώ ό,τι είναι περιττό και ανώφελο.. προσθέτω αλκοόλ,τσιγάρα και μουσικές... πολλαπλασιάζω τις δυνάμεις μου-όσες δυνάμεις ποτέ είχα- και ξεκινάω ένα ακόμα ταξίδι στις θάλασσες του ονείρου..

Πρέπει να μάθω να ζω χωρίς εσένα!