Me, Myself and I...

Μοναδικές στιγμές φωτογραφίζει η μνήμη μου..στιγμές που ακόμα έχουν χρώμα και ζωντάνια και πολλές φορές την αθωότητα των χρόνων που τόσο μου έχει λείψει...Πότε θα αλλάξει το τοπίο και τι χρώμα θα αποκτήσει δεν το ξέρω. Αυτό που με βεβαιότητα ξέρω είναι οτι διαλέγω τις λέξεις και προσέχω τις επιλογές μου γιατι αρχίζω να τρομάζω με τις εκρήξεις μου και τα γυρίσματα του μυαλού μου...Μου αρέσει όμως όταν σταματάει ο χρόνος και οι αυθόρμητες,αδέξιες κινήσεις και φωνές κυριαρχούν στις στιγμές μου !

Δεν μπορεί να χωρέσει ο νους μου, πως ένας φίλος ειναι φίλος μόνο όταν δεν έχει με κάτι άλλο να γεμίσει την ζωή του !?!? Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό ως κανόνας!! Αρνούμαι να το αποδεχτώ..ραγίζει η σκέψη μου στην υπόθεση μιας αλήθειας και παύω να ασχολούμαι με μικρότητες.Έτσι κι αλλιώς πάλι ο χρόνος θα δείξει...

Παράξενη αυτή η χρονιά..απο την αρχή μέχρι και το τέλος της..Εναλλαγη συναισθημάτων και ανθρώπων και καταστάσεων! Όλα για ακόμα μια φορά είχαν το τίμημα τους καθώς το κουβάρι της ζωής έχει πολλές ανατροπές, χαρές, λύπες και λάθη...πολλά λάθη!

Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και τίποτα δεν μένει ακέραιο στην πάροδο του χρόνου...

Ματωμένο Χθες....

Μια τρέλα έφυγε, μια τρέλα γύρισε...Μια ιδέα, μια εμμονή μέθυσε το μυαλό για μέρες..Ήρθε η ώρα για την αποδοχή της πραγματικότητας; Άφησα την μοίρα να αποφασίσει αλλά....κάτι δεν πήγε καλά! Μπερδεμένες απαντήσεις, αντιφατικά συναισθήματα,ένταση,φωνές,πισωγυρίσματα...Κάτι δεν μέτρησα καλά! Κάτι μου ξεφευγει και δεν μπορω να δω την γενική εικόνα.Σιωπή.Ξανακάθομαι στο βόλεμα μου που τόσο πια με χαρακτηρίζει τον τελευταίο καιρό. Ας μείνει έτσι και για όσο πάει..Δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα....

Μια ευχή πλανάται στον αέρα...Νευρα τεντωμένα..Τι ήταν αυτό τελικά, απο αδιαφορία ή απο φόβο; Κανείς σαν εσένα..Κανείς δεν με πατάει έτσι..Κανείς τόσο κοντά στην τρέλα όσο εσυ...Στίχοι που αγγίζουν εμένα, που θυμίζουν εσένα, που ζητάς εκείνη, που ανήκει αλλού πια....ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ!!!!Σκληρή η πραγματικότητα που έρχεται να σφραγίσει για πάντα μια ανάμνηση....

Αυτό που τώρα με τρομάζει, ειναι αυτα τα συναισθήματα που απρόσμενα ξύνπησαν απο την λήθη..Δεν έχω ιδέα πως να τα διαχειριστώ και που να τα διοχετεύσω....

Καλοκαιρινά ραντεβού . . .

Κλείσε τα μάτια...Τι βλέπεις; Θάλασσα...ήρεμη, γαλήνια και καταγάλανη με προκαλεί ξανά να χωθώ στην αγκαλιά της..Βουτάω τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου..Μακάρι να μπορούσαν να βυθιστούν και να μην με ακολουθήσουν πάλι. Ανακατεύω στιγμές με παρέες και αλκοολ, προσπαθώ να μπω μέσα στο κλιμα των καλοκαιρινών διακοπων..Αδύνατον! Δεν ησυχάζει η ψυχή, συμβιβάζομαι με οτι έχω...

Κλείσε τα μάτια...Τι βλέπεις; Θάλασσα...ήρεμη, γαλήνια και σκοτεινή. Μουσική δυνατή, κουβέντες άνοστες. Μια σκέψη με συνεπαίρνει.. Παραλία άδεια, αμμουδιά υγρή, φεγγάρι μισό και ματωμένο...Επιπλέω στο νερό και μηδενίζω τον χρόνο..Αυτη είναι η στιγμή μου..Ανοίγω τα μάτια, αντικρύζω χιλιάδες αστέρια κεντημένα στον κατάμαυρο ουρανό και παρακαλώ το σύμπαν να μου δώσει πάλι πίσω την ζωή μου..

Άδειο μυαλό σε σώμα κούφιο..Αδεια όνειρα με μάτια θολά...Ύπνος βαθύς σχεδόν ατελείωτος που μοιάζει με θάνατο..Κι εσυ τρυπώνεις στο κρεβάτι μου χωρις να προσφέρεις τίποτα πια, παρα μόνο περιφέρεσαι γύρω μου και προσπαθεις να ξυπνησεις τις αισθήσεις μου..Μαζί σου όλα είναι αλλιώς...Πάντα ηταν αλλιως...

Λένε πως όλα γίνονται για κάποιον λόγο . . .

Λάθη μου . . .

Λάθη συνεχόμενα, λάθη επαναλαμβανόμενα...παράκρουση συναισθημάτων, ανάκατη ψυχή και κινήσεις σπασμωδικές να επιβληθώ σε μια κατάσταση που έχει πια ξεφύγει απο τον έλεγχο μου...Εχει κολλήσει το μυαλό και δεν λέει να προχωρήσει... Τι μου συμβαίνει ;;; Πως και γιατι με μαγνητίζει αυτη η αδιαφορία;;;;

Νόμιζα πως είχα περάσει όλα τα στάδια της ήττας μου...η βαθιά θλίψη και η απογοήτευση είχαν μείνει πίσω την στιγμή που ο θυμός ήρθε να επικρατήσει και να με κάνει να δω καθαρά όλα τα λάθη μου απο την αρχή μέχρι το τέλος...και λίγο πιο μετά το τέλος...Κάθε τόσο όμως προκαλούσα και παρακαλούσα την τύχη να σε ξαναδώ για λίγο...μόνο τόσο λίγο....μα εσύ με απωθείς και κρύβεσαι, σχεδόν με αποφεύγεις με κάθε τρόπο...αδιαφορείς και συνεχίζεις χωρίς εμένα..

Και το δικό μου μυαλό ξαναγεμίζει με την απουσία σου και ψάχνω τρόπους να ξανακερδίσω την αυτοκυριαρχία και την αξιοπρέπεια μου...αλλά κάπου χάθηκαν στην πορεία και δεν τα βρίσκω πια ! Κι έτσι ηττημένη συνεχώς απο την στάση και την απουσία σου κάνω πράγματα παρορμητικά που σε οδηγούν με καθάρα βήματα μακρυά μου...Θέλω να σωθώ απο την σκιά σου, να ξεχάσω, να μην θυμάμαι, να σε διαγράψω...μα δεν βρίσκω ούτε την διάθεση, ούτε την δύναμη...

Λάθη μου, που δεν μετάνιωσα ποτέ για εσάς, φέρτε πίσω την αγάπη μου....

Νύχτωσε νωρις....

Όταν κάτι ξεκινάει απο το μηδέν, θα πρέπει αναγκαστικά να ξαναγυρίσει στο μηδέν για να ολοκληρωθεί...Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα, το μοίρασα, το έκανα δικό μου, το μετάνιωσα, το έκανα πόνο,ξενύχτι,στεναχώρια και λύτρωση και τελικά έκανα ολα αυτά που με μαθηματική ακρίβεια θα με ξαναγύριζαν στο μηδέν...

''Μόνο έτσι κλείνει ο κύκλος'' είπε μια γνώριμη φωνή και εγώ την άκουσα με αυτιά και μάτια τόσο ανοιχτά και σαν σε πλήρη αποχαύνωση έκανα όσα μου είπε..Διεκδίκησα,ζήτησα,παρακάλεσα,αποδέχτηκα..ώσπου βαθιά μέσα μου έσπασα και θύμωσα για όλα όσα δίνεις και δεν παίρνεις, για όλα όσα θέλεις να δώσεις και δεν δίνεις, για όλα όσα ονειρεύεσαι και δεν γίνονται, για όλα όσα γκρεμίζονται μέσα σου...

Αλλά που θα πάει...θα βρω την δύναμη και πάλι, θα μαζέψω τα κομμάτια μου και θα ανασυγκροτηθώ..Εξάλλου τα καλύτερα έρχονται στην επόμενη στροφή!
Αυτο ακούω μετά απο κάθε μπόρα, αυτό έμαθα να ελπίζω, με αυτό χαμογελώ ξανά...

Κάθε εμπόδιο για καλό !

Εκεί που δεν το περιμένεις...(?)

Πως μπορείς να περιγράψεις μια στιγμή, όταν αυτή ξεπερνά τα όρια της τ ρ έ λ α ς, της ευτυχίας,του ενθουσιασμού και του παρορμητισμού;;;; Έλεγα και ξανα έλεγα πως δεν γίνετε να το ζω εγώ αυτό...μετά απο όσα τραγικά συνέβαιναν στην ψυχοσύνθεσή μου τον τελευταίο καιρό....Δεν μπορεί να εκτοξευτεί έτσι μια καρδιά, ένα μυαλό ή ένα σώμα....Δεν μπορεί να βλέπεις τον ίδιο κόσμο, διαμετρικά αντίθετο και υπερβολικά όμορφο...Μπορεί όμως μέσα σε μια νύχτα να ανατραπεί μια ζωή και να ανθίσει και πάλι...

Ποιος είπε πως οι πλέον ακατάλληλοι άνθρωποι όταν βρεθούν(τυχαία;)στην κατάλληλη στιγμή δεν μπορούν να επιφέρουν ευτυχία;;; Κι έτσι, βρέθηκα ξαφνικά αιχμάλωτη σε μια κατάσταση που υπο άλλες συνθήκες θα ήταν εμετική αν....αν η αύρα και η ενέργεια του δεν με μάγευαν ! Και βρέθηκα ξαφνικά να με κοιτάζω σε στιγμή παροξισμού, να μην με αναγνωρίζω σχεδόν, να μην μπορώ να με προλάβω, να είμαι ανίκανη να σκεφτώ, να είμαι διαρκώς σε εκείνο τον μαγικό κόσμο, αναπνέοντας μόνο απο εκείνα τα μεθυστικά φιλιά..

Είναι ωραία όταν πετάς στα σύννεφα, όταν ταξιδεύεις ανάλαφρη στους ουρανούς, όταν χαμογελάς διάπλατα και αληθινά για ότι συμβαίνει γύρω σου...Μια μικρή, πολύ μικρή ανησυχία βρισκόταν εκεί, απο την πρώτη στιγμή και κρυφά περίμενα το πότε θα κάνει την εμφάνισή της...Και φυσικά την έκανε...Και φυσικά δικαιολόγησα την κατάληξη καθως είχα αρχίσει να θεωρώ το σώμα μου και την καρδιά μου στοιχειωμένη με το παρελθόν μου..Και ενώ ήμουν σχεδόν έτοιμη για ακόμα μια φορά να βγάλω τα εύκολα και γρήγορα συμπεράσματά μου....στάματησα ! Προσγειώθηκα ανώμαλα, σκοτείνιασε η σκέψη μου και απομακρύνθηκα.. ¨Ηξερα πως είχα ήδη αφήσει το στίγμα μου και περίμενα να ηρεμήσει η μπόρα, να τελείωσει το ζύγι και να καθαρίσει το μυαλό απο σκόνες της αμφισβήτησης...Είναι σίγουρα απογοητευτικό να χάνεις τους ουρανούς σου και να συνηδητοποιείς την πραγματικότητα, παρόλ αυτά όμως είναι σχεδόν αναγκαίο ! Και ο χρόνος μέτρησε...αυτή την φορά υπερ μου και μια μυστική συμφωνία πήρε μακρυά όλες τις στενάχωρες σκέψεις και γέμισε πάλι η ζωή μου με στιγμές ευτυχίας,έρωτα και φιλιά...πολλά φιλιά...αμέτρητα....!

Το ξέρω πως θα φύγει αυτή η μαγεία..αργά ή γρήγορα δεν ξέρω...αλλά θα φύγει!
Αδιαφορώ και ζω τις στιγμές μου με όση ένταση μπορώ και για όσο μου ανήκει....:D

Η καρδιά μου χτυπά δυνατά....ξανά !

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα..χωρίς εμένα !

Κοιτώ γύρω μου καχύποπτα..Μετρώ, ξαναμετρώ και οι άνθρωποι μου, λιγοστεύουν! Άλλοι με ξεπέρασαν, άλλοι με αντάλλαξαν και άλλοι με απέρριψαν... Μουδιασμένα και με κομμένη την ανάσα, εντοπίζω τις αλλαγές στα μάτια τους, στην συμπεριφορά τους..εξελίσσονται, προχωράνε και δημιουργούν νέα μονοπάτια.. Κι εγώ μένω καρφωμένη στην θέση μου,θυμώνω,προβληματίζομαι και απορώ...Δεν μπορεί να είναι αυτή η πραγματικότητά μου..Δεν μπορεί να έχω πέσει τόσο άσχημα..Δεν έχει πιο κάτω μέχρι την στιγμή που θα ανακαλύψεις οτι τα πράγματα μπορούν να γίνουν χειρότερα απο οτι ήταν πριν..Πότε τελειώνει όλο αυτό επιτέλους;;; Και ποιος είπε πως έχω τα ψυχικά αποθέματα να το υποστώ ;;;

Κοιτώ γύρω μου καχύποπτα..Μετρώ, ξαναμετρώ και οι άνθρωποι μου, δυναμώνουν σιωπηλά την αφοσίωση τους σε όλα αυτά που είμαι και που μπορώ να φτάσω...Θέλω να φωνάξω να τους πω να μην λογαριάζουν άσκοπα σε μένα γιατι δεν βγαίνει πια ευτυχία μέσα απο μια ματωμένη καρδιά..αλλά δεν ακούν..κάνουν πως δεν ακούν! Και εξακολουθούν να με περιβάλλουν με διακριτικότητα και στοργή...

Νιώθω εγκλωβισμένη στο ίδιο μου το σώμα..Οι ώρες περνούν, οι μέρες και οι μήνες περνούν κι εγώ απλά παρατηρώ ακίνητη τα όσα μου συμβαίνουν..Πολεμούν μέσα μου οι αντίθετες δυνάμεις..Πρέπει να βρω τρόπο να προλάβω τις εξελίξεις πριν χαθούν και πάλι...

Που πήγε η χαρά μου;;

Δεν...έχει πιο κάτω

Κλάμα..βαθύ,λυτρωτικό. Δάκρυα απελπισίας και φόβου. Δεν είμαι εγώ αυτή. Δεν συμβαδίζει ψυχή και σώμα εδώ και καιρό. Σχεδόν δεν με αναγνωρίζω..

Δεν βλέπω καθαρά..Δεν νιώθω, δεν ακούω..έχω εναποθέσει όσες δυνάμεις μου έχουν απομείνει σε μια αλλαγή που περιμένω με αγωνία να έρθει και να με σώσει, να με βγάλει απ όλα τα αδιέξοδα..Περιμένω καρτερικά να φανεί απο το πουθενά δίχως καν να αναρρωτιέμαι αν θα έπρεπε εγώ να τρέξω να την βρω ή έστω να παραδεχτώ οτι την έχω ανάγκη πιο πολύ απο ποτέ...

Μοιάζει με εκείνες τις φορές που δεν έχω το κουράγιο να αντιμετωπίσω τις εξελίξεις και παρακαλάω να τελειώσει το μαρτύριο αυτό όσο πιο αναίμακτα και όσο πιο μακρυά μου γίνετε κι ας διακυβεύεται η ίδια μου η ζωή... Βιάζομαι να ξεφύγω απο τα προβλήματα γιατι όταν αφήνεις ένα μονάχα να περάσει μέσα σου τρέχουν και τρυπώνουν και τα άλλα που παραμονεύουν την κατάλληλη στιγμή..Ισως κι αυτά να το γνωρίζουν καλά πως ένα μόνο του δεν μπορεί να καταφέρει μεγάλη ζημιά..ενώ πολλά μαζί πάντα επιφέρουν αποτελέσματα..

Όταν νιώθω μόνη, είμαι ένα γυαλί που είναι πανέτοιμο να σπάσει..
Όταν νιώθω μόνη, σκοτεινιάζει ο κόσμος γύρω μου και κρύβομαι..
Όταν νιώθω μόνη, θέλω να με πάρεις αγκαλιά να μου πεις να μην φοβάμαι και πως όλα θα πάνε καλά..Ευτυχώς αυτό το άκουσα..

Ίσως τίποτα να μην είναι τυχαίο σε αυτή την ζωή !

Ψυχούλα μου γιατι στεναχωριέσαι? Πάντα μόνη σου δεν ήσουν...?

...Κάτι είχα δει στα μάτια σου, την τελευταία φορα...μα με ξεγέλασε το ψεύτικο χαμόγελό σου! Πρόσεξα την άδεια σκέψη σου, βιάστηκα παλι να την μεταφράσω και να την δικαιολογήσω ξανά..μα το ζεστό φιλί σου απομάκρυνε κάθε μυστικά αρνητική σκέψη και αποκοιμήθηκα στην αγκαλιά σου....για τελευταία φορά!

Ήμουν σίγουρη πως κάποια στιγμή θα γινόταν. Απλά δεν είχα προετοιμαστεί γι αυτό..Μα, έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν θα ήμουν έτοιμη! Εξαπατούσα την συνείδηση μου όσο πιο καλά μπορούσα, να μην δω καθαρά, να μην νιώσω το κενό, να μην προδώσω την καλοβολεμένη μου ζωή, να μην παραδεχτώ τα επαναλαμβανόμενα λάθη μου..

Τωρα πια μένει να βρω έναν τρόπο να το αποδεχτώ και να το στριμώξω σε μια γωνία του μυαλού μου...να μην το ανακατέψω..να το θάψω..να πιστέψω κι εγώ πως ήταν ένα όνειρο που ευτυχώς(?) τελείωσε! Πρέπει να βρώ τρόπο να διαγράψω τις στιγμές, να μην νιώθω...ΜΠΟΡΩ???

Ήρθες ακριβώς εκείνη την στιγμή που η ζωή μου είχε γεμίσει αγωνία...Θυμάμαι πολύ καλά πως είχε γεμίσει η ψυχή...
Άραγε μήπως πρέπει να αδειάσεις κάποια στιγμη για να αισθανθείς πραγματιικά την λύτρωση στην καρδιά ;;;;

-Φοβάμαι.Φοβάμαι πολύ!
-Ολοι οι ανθρωποι νιώθουν φόβο..Φυλάξου μη σε πιάσει πανικός..
-Εσενα δεν σε πιάνει ποτέ?
-Καμια φορά ναι..
-Και τι κανεις?
-Πατάω γκάζι.Φεύγω! Κοίτα,όλα τα κακά σε βρίσκουν όταν στέκεσαι.Όταν αποβλακώνεσαι και μετράς τον ίσκιο σου...
''Εν κινήσει'' δεν είσαι εύκολος στόχος.Κατάλαβες ?

Τα καράβια μου καίω !!

Κάθε νέα αρχή κρύβει μέσα της μια μαγεία..για ένα άγνωστο που ξετυλίγετε εμπρός σου, μια αγωνία..για το αν αυτά που θα έρθουν θα γίνουν όπως τα φαντάστηκες και μια ελπίδα πως αυτή είναι η ιδανική ευκαιρία να αποτινάξεις όλη την αρνητική ενέργεια που σε αγκάλιασε ύπουλα με ή χωρίς την άδεια σου..Το μόνο σίγουρο είναι πως κάθετι νέο κρύβει μέσα του μια ΑΛΛΑΓΗ !

Συνήθως οι αλλαγές με τρομάζουν! Τούτη όμως που ήρθε τώρα,λειτουργεί σαν παυσίπονο για μια ψυχή κουρασμένη απο την μονοτονία και την εμπάθεια. Όταν δίνεις και δεν παίρνεις απλά αποσύρεσαι..και εγώ νιωθω σαν να τρέχω να ξεφύγω όσο πιο μακρυά μπορώ να μην ξαναζήσω αυτήν την υποκρισία...

Βρίσκομαι σε μια φάση υπερδιέγερσης! Το μυαλό μου έχει πάρει φωτιά και τα μάτια μου ακτινοβολούν ενέργεια..! Μοιάζουν τόσο πολύ αυτα που ονειρεύτηκα με αυτά που γίνονται στιγμές μου. Οι νέες εμπειρίες λειτουργούν στην ψυχή μου καταλυτικά! Και όταν τα φώτα σβήνουν και είμαι μόνη, δεν νιώθω πια αδύναμη..νιώθω οτι έχω γίνει λίγο καλύτερος άνθρωπος,λίγο καλύτερος φίλος, με λίγο καλύτερη καρδιά!