Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα..χωρίς εμένα !

Κοιτώ γύρω μου καχύποπτα..Μετρώ, ξαναμετρώ και οι άνθρωποι μου, λιγοστεύουν! Άλλοι με ξεπέρασαν, άλλοι με αντάλλαξαν και άλλοι με απέρριψαν... Μουδιασμένα και με κομμένη την ανάσα, εντοπίζω τις αλλαγές στα μάτια τους, στην συμπεριφορά τους..εξελίσσονται, προχωράνε και δημιουργούν νέα μονοπάτια.. Κι εγώ μένω καρφωμένη στην θέση μου,θυμώνω,προβληματίζομαι και απορώ...Δεν μπορεί να είναι αυτή η πραγματικότητά μου..Δεν μπορεί να έχω πέσει τόσο άσχημα..Δεν έχει πιο κάτω μέχρι την στιγμή που θα ανακαλύψεις οτι τα πράγματα μπορούν να γίνουν χειρότερα απο οτι ήταν πριν..Πότε τελειώνει όλο αυτό επιτέλους;;; Και ποιος είπε πως έχω τα ψυχικά αποθέματα να το υποστώ ;;;

Κοιτώ γύρω μου καχύποπτα..Μετρώ, ξαναμετρώ και οι άνθρωποι μου, δυναμώνουν σιωπηλά την αφοσίωση τους σε όλα αυτά που είμαι και που μπορώ να φτάσω...Θέλω να φωνάξω να τους πω να μην λογαριάζουν άσκοπα σε μένα γιατι δεν βγαίνει πια ευτυχία μέσα απο μια ματωμένη καρδιά..αλλά δεν ακούν..κάνουν πως δεν ακούν! Και εξακολουθούν να με περιβάλλουν με διακριτικότητα και στοργή...

Νιώθω εγκλωβισμένη στο ίδιο μου το σώμα..Οι ώρες περνούν, οι μέρες και οι μήνες περνούν κι εγώ απλά παρατηρώ ακίνητη τα όσα μου συμβαίνουν..Πολεμούν μέσα μου οι αντίθετες δυνάμεις..Πρέπει να βρω τρόπο να προλάβω τις εξελίξεις πριν χαθούν και πάλι...

Που πήγε η χαρά μου;;