Ψυχούλα μου γιατι στεναχωριέσαι? Πάντα μόνη σου δεν ήσουν...?

...Κάτι είχα δει στα μάτια σου, την τελευταία φορα...μα με ξεγέλασε το ψεύτικο χαμόγελό σου! Πρόσεξα την άδεια σκέψη σου, βιάστηκα παλι να την μεταφράσω και να την δικαιολογήσω ξανά..μα το ζεστό φιλί σου απομάκρυνε κάθε μυστικά αρνητική σκέψη και αποκοιμήθηκα στην αγκαλιά σου....για τελευταία φορά!

Ήμουν σίγουρη πως κάποια στιγμή θα γινόταν. Απλά δεν είχα προετοιμαστεί γι αυτό..Μα, έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν θα ήμουν έτοιμη! Εξαπατούσα την συνείδηση μου όσο πιο καλά μπορούσα, να μην δω καθαρά, να μην νιώσω το κενό, να μην προδώσω την καλοβολεμένη μου ζωή, να μην παραδεχτώ τα επαναλαμβανόμενα λάθη μου..

Τωρα πια μένει να βρω έναν τρόπο να το αποδεχτώ και να το στριμώξω σε μια γωνία του μυαλού μου...να μην το ανακατέψω..να το θάψω..να πιστέψω κι εγώ πως ήταν ένα όνειρο που ευτυχώς(?) τελείωσε! Πρέπει να βρώ τρόπο να διαγράψω τις στιγμές, να μην νιώθω...ΜΠΟΡΩ???

Ήρθες ακριβώς εκείνη την στιγμή που η ζωή μου είχε γεμίσει αγωνία...Θυμάμαι πολύ καλά πως είχε γεμίσει η ψυχή...
Άραγε μήπως πρέπει να αδειάσεις κάποια στιγμη για να αισθανθείς πραγματιικά την λύτρωση στην καρδιά ;;;;

-Φοβάμαι.Φοβάμαι πολύ!
-Ολοι οι ανθρωποι νιώθουν φόβο..Φυλάξου μη σε πιάσει πανικός..
-Εσενα δεν σε πιάνει ποτέ?
-Καμια φορά ναι..
-Και τι κανεις?
-Πατάω γκάζι.Φεύγω! Κοίτα,όλα τα κακά σε βρίσκουν όταν στέκεσαι.Όταν αποβλακώνεσαι και μετράς τον ίσκιο σου...
''Εν κινήσει'' δεν είσαι εύκολος στόχος.Κατάλαβες ?