Παρασκευή, Μαΐου 27, 2011

Εκεί που δεν το περιμένεις...(?)

Πως μπορείς να περιγράψεις μια στιγμή, όταν αυτή ξεπερνά τα όρια της τ ρ έ λ α ς, της ευτυχίας,του ενθουσιασμού και του παρορμητισμού;;;; Έλεγα και ξανα έλεγα πως δεν γίνετε να το ζω εγώ αυτό...μετά απο όσα τραγικά συνέβαιναν στην ψυχοσύνθεσή μου τον τελευταίο καιρό....Δεν μπορεί να εκτοξευτεί έτσι μια καρδιά, ένα μυαλό ή ένα σώμα....Δεν μπορεί να βλέπεις τον ίδιο κόσμο, διαμετρικά αντίθετο και υπερβολικά όμορφο...Μπορεί όμως μέσα σε μια νύχτα να ανατραπεί μια ζωή και να ανθίσει και πάλι...

Ποιος είπε πως οι πλέον ακατάλληλοι άνθρωποι όταν βρεθούν(τυχαία;)στην κατάλληλη στιγμή δεν μπορούν να επιφέρουν ευτυχία;;; Κι έτσι, βρέθηκα ξαφνικά αιχμάλωτη σε μια κατάσταση που υπο άλλες συνθήκες θα ήταν εμετική αν....αν η αύρα και η ενέργεια του δεν με μάγευαν ! Και βρέθηκα ξαφνικά να με κοιτάζω σε στιγμή παροξισμού, να μην με αναγνωρίζω σχεδόν, να μην μπορώ να με προλάβω, να είμαι ανίκανη να σκεφτώ, να είμαι διαρκώς σε εκείνο τον μαγικό κόσμο, αναπνέοντας μόνο απο εκείνα τα μεθυστικά φιλιά..

Είναι ωραία όταν πετάς στα σύννεφα, όταν ταξιδεύεις ανάλαφρη στους ουρανούς, όταν χαμογελάς διάπλατα και αληθινά για ότι συμβαίνει γύρω σου...Μια μικρή, πολύ μικρή ανησυχία βρισκόταν εκεί, απο την πρώτη στιγμή και κρυφά περίμενα το πότε θα κάνει την εμφάνισή της...Και φυσικά την έκανε...Και φυσικά δικαιολόγησα την κατάληξη καθως είχα αρχίσει να θεωρώ το σώμα μου και την καρδιά μου στοιχειωμένη με το παρελθόν μου..Και ενώ ήμουν σχεδόν έτοιμη για ακόμα μια φορά να βγάλω τα εύκολα και γρήγορα συμπεράσματά μου....στάματησα ! Προσγειώθηκα ανώμαλα, σκοτείνιασε η σκέψη μου και απομακρύνθηκα.. ¨Ηξερα πως είχα ήδη αφήσει το στίγμα μου και περίμενα να ηρεμήσει η μπόρα, να τελείωσει το ζύγι και να καθαρίσει το μυαλό απο σκόνες της αμφισβήτησης...Είναι σίγουρα απογοητευτικό να χάνεις τους ουρανούς σου και να συνηδητοποιείς την πραγματικότητα, παρόλ αυτά όμως είναι σχεδόν αναγκαίο ! Και ο χρόνος μέτρησε...αυτή την φορά υπερ μου και μια μυστική συμφωνία πήρε μακρυά όλες τις στενάχωρες σκέψεις και γέμισε πάλι η ζωή μου με στιγμές ευτυχίας,έρωτα και φιλιά...πολλά φιλιά...αμέτρητα....!

Το ξέρω πως θα φύγει αυτή η μαγεία..αργά ή γρήγορα δεν ξέρω...αλλά θα φύγει!
Αδιαφορώ και ζω τις στιγμές μου με όση ένταση μπορώ και για όσο μου ανήκει....:D

Η καρδιά μου χτυπά δυνατά....ξανά !