Κι όταν το σώμα σου διαμαρτύρεται και σου στέλνει απειλητικά μηνύματα, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αφουγκραστείς τις βουβές κραυγές αγωνίας...Γιατι δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό απο την ηρεμία της ψυχής σου....Κι όσο οι αυπνιες μεγαλώνουν δεν ψάχνεις για υπνωτικά, αλλά για λύσεις....Θυμάσαι εκείνο το περίφημο ''Βάζω τα μυαλά μου στο τραπέζι και τα κάνω κομματάκια'';;; Ε αυτο ! Πριν γίνει η σκέψη σου πουρές φρόντισε να επιβληθείς στον πιο σημαντικό σου αντίπαλο, που δεν ειναι άλλος απο τον ίδιο σου τον εαυτό!
Δεν οδηγεί πουθενά ο δρόμος που θέλει τους πάντες ευχαριστημένους...Μια αλυσίδα είναι η συγκροτημένη ψυχή και κάθε κρίκος πρέπει να έχει έναν κοινο παρανομαστή που λέγεται....να κανεις οτι σε κάνει να χαμογελάς! Οτι δεν σε κάνει να χαμογελάς σκότωσε το επι τόπου χωρις να αστοχήσεις..Μην το ψάχνεις άδικα. Αρκετη ταλαιπώρια τραβάμε σε αυτην την ζωή για δήθεν ευτυχισμένες σχέσεις....
Φουσκώνει το βάρος στην καρδιά μου αλλά δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για μεσοβέζικες λύσεις....Εξάλλου καθε αρχή και δύσκολη...Οταν όμως βρεθείς μπροστά απο την ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ δεν έχει τίποτα άλλο σημασία πια...
Άκου αυτά που σου είπε εκείνο το φεγγάρι στην σιγαλιά μιας καλοκαιρινής νύχτας και νιώσε την σιωπή που σου επιβάλλει η καρδιά...Δεν υπάρχει λόγος να κρύβεις την αγωνία σου ούτε να θυμώνεις με την αδυναμία σου...Ειναι σημάδια ζωής και ελπίδας...
DON'T LET ME DOWN TO CRAWL...!!
