Παρασκευή, Φεβρουαρίου 08, 2013

αχ βρε ζωή, φαρμάκι και μέλι στάζεις...

Πόσο παράξενα αστεία είναι όλα αυτά τα αντιφατικά που συμβαίνουν γύρω μας καθημερινά..Πόσο προκλητικά μας κλείνει το μάτι η ζωή και μας καλεί σε μονομαχίες και πόσο τυφλά ερωτευμένοι μαζί της, εμείς οι κοινοί θνητοί, σηκώνουμε το ανάστημα μας μπροστά της αδιαφορώντας για τα ρίσκα και τις απειλές, διεκδικώντας το δικό μας μερίδιο στην ευτυχία....

Γιατί άραγε να χρειάζονται τόσα πολλά εμπόδια να περάσει κανείς για να γευτεί μια στιγμή γαλήνης; Γιατί το τίμημα να είναι τόσο βαρύ στην περίπτωση που σκοπίμως κλοτσάς την μοίρα ή την τύχη σου ; Είναι μέσα στο dna μας η δράση που φέρνει αντίδραση...αλλά πόσο καλή ισορροπία θα πρέπει να ξέρει κανείς ώστε να μεσουρανεί ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, το πρέπει και το θέλω...Και ποιος είναι αυτός που κινεί τα νήματα κι εμείς σας πειθήνιες μαριονέτες παίζουμε στον χορό του, που ανάλογα με τις διαθέσεις του γίνεται άλλες φορές σκληρός και βίαιος κι άλλες ερωτικός και γαλήνιος χορός...

Μέσα σε μια μέρα....μία γυναίκα έχασε το παιδί που απο πάντα ήθελε....μια άλλη γυναίκα σκότωσε το παιδί που ποτέ δεν ήθελε...και μια τρίτη γέννησε ένα παιδί που κουβαλάει μέσα του αμφιβολίες,μίσος και εχθρότητα...Πόσο δίκαιη και άδικη λοιπόν είναι η ζωή, το ξέρει ο καθένας μέσα απο τις αντιφάσεις που η ίδια η ζωή περιπαίζοντας, του στήνει. Γι αυτό μιλάς για την ακοή, όταν δεν ακούς...για τα μάτια σου, όταν δεν βλέπεις... Γι αυτό μιλάς για ελευθερία, όταν είσαι δεσμευμένος...και για την δέσμευση όταν είσαι ελεύθερος !

Έτρεξε το μυαλό χρόνια πίσω και ψάχνοντας με βρήκα να μετανιώνω για μια τόσο μεγάλη αγάπη που πέταξα στα σκουπίδια και να βλαστημώ το τίμημα της αγάπης απο την άλλη....Κάθε νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις και καλείσαι να κάνεις την σωστή επιλογή σύμφωνα με τα δικά σου σωστά δόγματα.