Χειμώνας προ των πυλών

Ένας πλούσιος Σεπτέμβρης έφυγε γεμάτος θεάματα και μουσικές και εικόνες και αλκοόλ.. Ευτυχώς όμως που υπάρχουν αυτά τα μαγικά folders , που κρύβουν μέσα τους photos και videos ώστε να σου υπενθυμίζουν πως ήσουν εκεί , έζησες τις στιγμές , τραγούδησες μαζί με το πλήθος και γέμισε η μνήμη με ανθρώπους και χρώματα , ουσίες και χορό !

Έτσι όπως κακομαθαίνεις όμως , ψάχνεις μέσα στον απαιτητικό και φουριόζο Οκτώβρη να βρεις το next stop αλλά σε προλαβαίνει ο δυνατός αέρας και οι ασταμάτητες βροχές .. Δίχως πολλές μάχες , οι κουβέρτες παίρνουν την θέση τους στους καναπέδες και στα κρεβάτια , τα μακρυμάνικα μπλουζάκια πολιορκούν την ντουλάπα σου και αρχίζεις να αναρωτιέσαι πότε θα ανάψουν τα καλοριφέρ ... Μήπως φέτος χειμώνιασε πιο νωρίς ? Κάθε χρόνο η ίδια απάτη τριγυρνάει στο μυαλό ..

Μου αρέσει το καλοκαίρι για πάρα πολλούς λόγους .. Αυτή η αίσθηση της ελευθερίας , αυτή η αύρα που κουβαλάμε ακόμα από τα καλοκαιρινά beach bar ... Και το πιο βασικό : Ο Χρόνος που αλλάζει και σου αλλάζει αναγκαστικά τις συνήθειες και τα καλοκαιρινά σου προγράμματα .. ! Σαν σήμερα που άλλαξε η ώρα σε χειμερινή και είδα το ηλιοβασίλεμα στις 5 και κάτι ! Αμέσως σου στερεί χρόνο , ίσως και διάθεση ....

Στον μελαγχολικό λοιπόν Οκτώβρη , ψάχνω τρόπο να γεμίσω τα πρωινά που φεύγεις και τα απογεύματα που ασχολούμαι με ό,τι δεν είχα διάθεση πριν να κάνω. Εσύ ίσως είσαι ο μοναδικός τακτικός στους χρόνους σου.. Γέμισαν τα μάτια σου με ενθουσιασμό που ξεκινάς κάτι που φαίνεται συναρπαστικό και καινούριο. Είχα πολύ καιρό να σε δω έτσι συνεπαρμένο από χαρά μπροστά σε ένα νέο άγνωστο γεμάτο προκλήσεις .. Ήμουν όμως εκεί να το ζήσω . Να σε κρατήσω στην αγκαλιά μου όταν μου το ανήγγειλες .. Ήταν κάτι παραπάνω από συμπαράσταση εκείνη η στιγμή! Την ένιωσα σαν ανατριχίλα να με διαπερνά και την κράτησα όσο πιο ψηλά γινόταν .. για σένα...για μένα ... Να αποδείξω για ακόμα μια φορά πως είμαι ο άνθρωπος των συναισθημάτων .... !

--

Τρελαίνει τις πυξίδες τ’ ουρανού τ’ αγιάζι κι ο κόσμος κατεβάζει τα ρολά...
μου λες πως δεν μας παίρνει για πολλά, μα είμαι δίπλα σου καθώς βραδιάζει...

Μη με φοβάσαι, δώσε μου το χέρι, μαζί να ζήσουμε η νύχτα όσα φέρει
μη με φοβάσαι, δώσε μου το χέρι είναι ο έρωτας το πιο γλυκό μαχαίρι..

Πάψε να ψάχνεις λόγο και σκοπό.. σε ότι κάνω και σε ότι πω..
ούτε που ξέρω γιατί σ’ αγαπώ κι όμως μπορώ για σένα να κοπώ και σαν τσιγάρο να καώ...

--

Τι χρώμα έχει η ζήλια ? Δεν θυμάμαι πως κάνω όταν ζηλεύω.. Αδρανοποιούνται νομίζω όλα μου τα συναισθήματα και η μνήμη μένει κενή .. Δεν θυμάμαι.. Πάντως δεν ζηλεύω φανερά. Τουλάχιστον έτσι νομίζω.. Δεν αντιγράφω την στιγμή για να την φέρω στα μέτρα μου..Αυτό όχι δεν το κάνω .Πιο πολύ νομίζω ότι προσπαθώ να κάνω κάτι διαφορετικό και πιο εντυπωσιακό για να μπορώ να συγκριθώ με ίσους όρους .. Δεν θυμάμαι .. Αλλά δεν μπορώ να το χωρέσω και αυτό σε μένα .Δεν μου κάνει και στέκεται εκεί επιδερμικά να με κοιτά . Απλά το βλέπω και το αγνοώ επιδεικτικά... ακόμα ! Μετά δεν ξέρω , θα δείξει . Εξάλλου, έχει πλάκα αν σε μιμείται κάποιος τραγικά αδέξια !

Έτσι λοιπόν σηκώνουμε για ακόμα μια φορά της σημαίες , για διαφορετικό λόγο ο καθένας και προχωράμε στα κρύους και σκοτεινούς από νωρίς μήνες του χειμώνα... Έχω μια καλή διαισθηση πως ίσως κρύβει εκπλήξεις ! Φοράω την καλή μου διάθεση και περιμένω να έρθουν ... !

... Surrender to your kiss !