Βυθίζομαι στα όνειρα μου...Κάθε νύχτα προσδοκώ να αποφύγω το υποσυνείδητό μου...Κλείνω τα μάτια και ζω εκείνη την άλλη ζωή, που η ευτυχία ειναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου, που οι εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη, που η γαλήνη και η ηρεμία της ψυχής αγκαλιάζουν ζεστά την ονειρεμένη εκείνη ύπαρξη μου...Ξυπνώ και περιμένω να αλλάξει η πορεία της μοίρας μου, κάτι να γίνει και να ανατραπεί η μονότονη,παγιδευμένη ζωή μου...
Και κάθε προγραμματισμένη μέρα,μεταμορφώνομαι σε οτι μισούσα,παίζοντας έναν ρόλο που με ζωντανεύει και με θάβει κάθε φορά και περισσότερο...Αφίδρομες δυνάμεις πολεμούν μέσα μου,καταστρέφοντας κάθε ελπίδα για εκείνο το πρωινό που δεν θα μοιάζει σαν όλα τα άλλα...που η φλόγα θα εκτινάξει το μυαλό μου σε παρανοικές καταστάσεις και η καρδιά θα ματώσει απο την υπερδιέγερση...
Κι όπως άλλοτε ψάχνω την καταστροφή μου...Κι όπως άλλοτε φοβάμαι να ρισκάρω την συνήθεια...και κάνω υπομονή, μέχρι να ξυπνήσει η μοίρα και να μου υποδείξει την νέα πρόκληση που τόσο έχω ανάγκη..
Δεν έχει παράξενη γεύση αυτη η ηρεμία ;;;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου