End of...

'Όλα πια έχουν πάρει τον γνώριμο δρόμο τους.. Έξω έχει κρύο..Στα μαγαζιά γίνεται χαμός από την υπερκαταλωτική μανία..Τα σπίτια στολισμένα με δέντρα και πολύχρωμες μπάλες και φωτάκια στα μπαλκόνια και στους δρόμους ,κρατάνε μια πόλη ζωντανή, φωτισμένη και ξάγρυπνη! ...Τα Χριστούγεννα προ των πυλών !
Κι όλα αυτά για μια μέρα που θα έρθει γεμάτη κρασί και γιορτινά γεμάτα εδέσματα τραπέζια, και καλά ντυσίματα και διάθεση εορταστική. Τελικά ισχύει οτι η αναμονή δεν μπορεί να καλύψει την μια στιγμή. Διατηρεί όμως μια ανησυχία στο πνεύμα και στο σώμα ..

Πολλά πράγματα στην ζωή, έρχονται από εκεί που δεν τα περιμένεις... Το έχω ακούσει, ίσως να μου έχει συμβεί κάποια στιγμή, αλλά τώρα το έζησα έντονα..Είμαι ανάμεσα σε μια αρρωστημένη συνήθεια που δεν λέει να τελειώσει και σε μια ελευθερία που τόσο πια έχω υμνήσει και έχω ''στερηθεί'' λόγω συναισθηματικού κολλήματος.. Κάτι πρέπει να γίνει..Κάτι πρέπει γρήγορα να σκεφτώ.. Κάτι πρέπει άμεσα να αποφασίσω...Και αυτό το νέο σκηνικό πόσο παρανοϊκά λειτουργεί μέσα μου..Ζητάω αυτό που μισώ ! Και ρισκάρω να χάσω αυτό που με τόσο μυστικό πάθος κράτησα ζωντανό...

Πάλι μπερδεμένη με αφήνει ακόμα ένας χρόνος ..Είναι καρμικό τελικά να μπλέκω πρόσωπα και καταστάσεις στις πιο άκυρες στιγμές..Είχα πει πως είχα ξεφύγει απο ουτοπίες και εθιμοτυπικά αλλά πάλι εκεί κατέληξα..Εκείνο το διαφορετικό τάχα πρωινό φορώντας την μάσκα του ευτυχισμένου σε μια ταινία που έχει ξαναπαιχτεί και εξακολουθώ να την βλέπω να εκτυλίσσεται εμπρός μου, ενώ έχω δηλώσει πολλάκις οτι το έργο είναι μάπα και η βάρκα μπάζει απο ΠΑΝΤΟΥ !!

Έλεος πια με τις αναρίθμητες ανασφάλειες που συνεχώς φράζουν το μυαλό και οδηγούν σε βήματα του παρελθόντος..Ίσως τελικά να χρειάζομαι περισσότερο χρόνο να μπορέσω να βάλω μια τάξη στα ανάκατα πια συναισθήματά μου...

Ωστόσο η ελπίδα παθαίνει πάντα τελευταία κι εγώ δεν ξέρω που θα με βρει εκείνη η νύχτα...

Santa, can you hear me ?!?!?!??!