Παράξενος ο κόσμος του βυθού...Σε μεταφέρει σε άλλη διάσταση, σχεδόν σε προκαλεί να ενωθείς με το άπειρο, να αποτινάξεις τα δεσμά σου και να αφεθείς σε ένα ατέλειωτο ταξίδι γεμάτο χρώματα και γαλήνη...Κάπως έτσι ελπίζω να είναι η διαδικασία του θανάτου...Να μοιάζει η μεταφορά της αποδέσμευσης σαν εκείνη του βυθού...
Αυτο το καλοκαίρι, η θάλασσα πότισε τα εγκεφαλικά μου κύτταρα..Δεν την χορταίνεις ποτέ αλλα σου μεταδίδει όλη την δροσιά και την απεραντοσύνη της. Δεν υπάρχει ζωή χωρις μουσική και χωρις θάλασσα!
Στιγμές διαφορετικές μα μοναδικές φωτογράφισε η μνήμη μου με παρέες, ηλιοβασιλέματα, καλή διάθεση, μουσικές , βόλτες και πολλές βουτιές ! Τις κρατώ βαθιά μέσα μου για να τις βλέπω με λαχτάρα εκείνες τις άγριες νύχτες του χειμώνα που απειλητικά ζυγώνει...
Είναι οι μικρές στιγμές, που κάνουν την ζωή μεγάλη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου